Jaco de Rooij is al vanaf kleins af aan al verbonden met zijn club VV Clinge. Waar hij begon als voetballend lid, zet hij zich momenteel alweer jarenlang in voor de dorpsclub. Een functie in het bestuur, leider bij het eerste elftal en assistent-scheidsrechter bij de hoofdmacht, dan mag je zeker concluderen dat De Rooij een rood-wit gekleurd hart heeft. We spraken het clubicoon over zijn werkzaamheden bij de vereniging en zijn liefde voor VV Clinge.

De Rooij groeide op in Oud-Gastel, maar verhuisde op jonge leeftijd naar Clinge. Sindsdien kwam hij bij VV Clinge binnenwandelen en doorliep hier meerdere jeugdelftallen. Vervolgens maakte hij de overstap naar de senioren. “Ik kwam als jochie bij veel oudere gasten te voetballen, maar dat was altijd harstikke leuk.” Nadat De Rooij zijn voetbalschoenen aan de wilgen had gehangen, bleef hij nog altijd verbonden bij zijn geliefde club. Na een aantal jaren als jeugdtrainer, werd hij actief als vrijwilliger. “Ik hielp met klussen, stond soms in de kantine en deed eigenlijk heel veel dingen waar hulp bij nodig was.”

Sinds 2000 is De Rooij actief bij de hoofdmacht van de dorpsclub. Allereerst jarenlang als leider en momenteel ook als assistent-scheidsrechter. “We hebben een hele leuke groep en het is mooi om te zien dat nu zoons van vrienden van mij in het eerste elftal spelen.” De fanatiekeling heeft zelfs na een schorsing van toenmalig trainer Gino van den Broecke voor twee wedstrijden het trainersstokje mogen overnemen. “Gino zat wel achter mij op de tribune om me aanwijzingen te geven,” geeft hij lachend aan. Echter tekent dit wel het mooie karakter van De Rooij. “Overal waar ze mij voor vroegen, deed ik gewoon en nu nog steeds.”

Naast zijn werkzaamheden bij het vlaggenschip zit De Rooij ook bij het bestuur van VV Clinge. “Hier doe ik alle technische zaken en probeer ik zoveel mogelijk het aanspreekpunt te zijn voor de seniorenelftallen en de Jo19.” Ook voor VV Clinge was het de laatste tijd een moeilijke en vervelende voetballoze periode. “We mogen gelukkig weer wat meer op voetbalgebied, maar het zijn uiteindelijk de wedstrijdjes waar je het voor doet, hopelijk mag dat snel weer.”

Na al die jaren voelt De Rooij zich nog altijd enorm thuis bij de dorpsclub. “Je bouwt vriendschappen op en het voelt gewoon echt als familie eigenlijk.” In de toekomt zal het clubicoon dan ook nog vaak te vinden zijn op Sportcomplex Malpertuus en heeft hij mooie doelstellingen voor ogen. “Als assistent-scheidsrechter zou het mooi zijn als we een stabiele derdeklasser worden, dan krijg je toch mooier voetbal te zien,” sluit hij met een glimlach af.

Bron: VoetbalJournaal.com

Hij mag nog eventjes meedoen bij de Jo19, maar Milan Bolsens heeft de lat voor zichzelf een stuk hoger gelegd. De 17-jarige verdediger wil VV Clinge 1 halen en hoop hier zo snel mogelijk te kunnen aanhaken. “Daar kan ik me mooi ontwikkelen.”

Bolsens is momenteel bezig aan zijn laatste seizoenen bij de jeugd en hoopt volgende zomer de overstap te kunnen maken naar de hoofdmacht. “Soms spelen we wel eens onderlinge wedstrijden met de Jo19 en het eerste elftal, daar leer je ook van.” Want Bolsens mocht met zijn team de afgelopen periode gewoon doortrainen. “Dat mocht gelukkig nog wel doorgaan, wat fijn was.”

Afgelopen september mocht er nog in competitieverband gevoetbald worden en dat ging voor het hoogste jeugdelftal van de dorpsclub niet verkeerd. “We deden bovenin mee in de eerste klasse.” Echter was het wel even wennen, dankzij een nieuwe teamsamenstelling na het stopzetten van de jeugdsamenwerking met HVV’24. “We hadden een nieuwe groep, maar iedereen kon het meteen goed met elkaar vinden.” Volgend jaar speelt Bolsens zijn laatste seizoen bij de jeugd en kijkt hij er weer naar uit om wedstrijden te mogen spelen. “We hebben eigenlijk een echt vriendenelftal en na afloop kunnen we zeker wel pintje drinken in de kantine, hopelijk mag dat ook snel weer.”

Vroeger speelde Bolsens in een team samengevoegd met buurman HVV’24, maar beleefde hier een aantal mooie hoogtepunten. “In de D2 haalden we zelfs de halve finale van de beker, dat was wel een mooie ervaring.” Helaas was het niet altijd rooskleurig voor het jeugdig talent. “Op mijn 13e scheurde ik mijn enkelbanden.” Voor Bolsens was het op dat moment een enorme klap, zeker op jonge leeftijd. “Ik ging toen vaak bij mijn teamgenoten kijken, maar het liefst wil je op dat moment zelf natuurlijk gewoon voetballen.” Gelukkig is Bolsens momenteel weer helemaal hersteld en vormt hij de rots in de brandig achterin bij oudste jeugd van VV Clinge.

Vroeger ging de centrale verdediger vaak bij het vlaggenschip van de rood-witten kijken. “Toen ik een jaar of tien was, ging ik bijna wekelijks bij het eerste kijken.” De laatste tijd ging hij iets minder vaak kijken, want Bolsens is een fanatieke Ajaxied en pikt als seizoenkaarthouder graag zijn wedstrijdjes In Amsterdam mee. Al wordt dat binnenkort wel lastig te combineren, want met VV Clinge hoop hij zo snel mogelijk op zondag zelf te mogen schitteren. “Dat is uiteindelijk wel mijn doel.”

Bron: VoetbalJournaal.com

Jo Seghers is een van de clubiconen van VV Clinge. Hij liep al bij de dorpsclub rond toen Sjaak Zwart en Coen Moulijn nog in het Nederlands elftal schitterden. Momenteel steekt Seghers nog steeds al te graag zijn handen uit de mouwen voor zijn clubje en hoopt hij dat hij zo snel mogelijk weer met een lekker pintje in zijn hand naar de wedstrijden mag kijken.

Voor Seghers was het clubgevoel voor VV Clinge al vanaf kleins af aan met de paplepel ingegoten. “Mijn ouders liepen er altijd al rond, deden veel dingen in de kantine en zorgden voor het onderhoud van de kleedkamers.” Zelf voetbalde Seghers toentertijd nog bij de gezellige dorpsclub en kwam jarenlang uit voor verschillende seniorenelftallen. “Ik mocht zelfs een keer mee als reserve bij het eerst elftal,” vertelt hij lachend.

Nadat Seghers zijn voetbalschoenen aan de wilgen had gehangen, bleef hij nog altijd enorm verbonden met de vereniging. Als vrijwilliger is hij nog vaak te vinden op Sportcomplex Malpertuus. “Ik keur de velden in het weekend en ik doe wel eens wat klussen.” Samen met een aantal vrijwilligers zorgt hij ervoor dat de velden en het terrein er altijd netjes bijliggen. “Vaak drinken we daarna altijd een bakje koffie, dat is altijd wel gezellig.” Maar Seghers heeft inmiddels zeker een rood-wit hart en wil maar al te graag iets doen voor de club. “Af en toe floot ik dan nog wel eens wedstrijdje. Ik doe eigenlijk alle dingen waar ze handje bij nodig hebben.”

We vroegen aan Seghers wat VV Clinge zo bijzonder maakt voor hem. “De vriendschappen onderling zijn ontzettend mooi.” Hij is dan ook maar al te graag bezig bij de dorpsclub. “Mijn vrouw zegt weleens: ‘neem je bed maar mee naar de club’. Want soms ben ik er al om half zeven.”

Momenteel mist Seghers de wedstrijden van het eerste elftal enorm. “We kijken altijd met z’n allen naar de wedstrijd en dat is ook altijd heel gezellig.” Na afloop wordt er dan zoals het hoort ook afgesloten met een koud pilsje. “Soms wel een paar haha, je kunt niet recht naar huis natuurlijk. We spelen geen twee, maar drie helften en soms is er wat blessuretijd bij de derde helft,” sluit hij met een glimlach af.

Bron: VoetbalJournaal.com

We sluiten de week af met Edwin Van de Voorde. De verdediger heeft al meerdere Zeeuwse clubs achter zijn naam staan, maar is momenteel alweer bezig aan zijn zesde seizoen bij VV Clinge, waar hij het zo naar zijn zin heeft. Met de rood-witten hoopt hij zo snel mogelijk weer te mogen schitteren tijdens wedstrijden.

“We waren lekker bezig met de competitie,” begint Van de Voorde. Want VV Clinge deed met drie mooie overwinningen bovenin mee in de zondag derde klasse. “Het team stond goed, wat resulteerde in een mooie start. Waarschijnlijk had er ook wel meer ingezeten, extra jammer dat de competitie dan wederom vroegtijdig is stopgezet.” Voor de dorpsclub was het zeker een hoogtepunt, maar deze kon niet tippen aan het kampioenschap in 2018. “Dat was prachtig toen, een groot feest. We speelden in een leuke competitie en hadden veel busreizen, die bij ons altijd erg gezellig zijn.”

Echter begon Van de Voorde zijn carrière niet in Clinge. De centrale verdediger startte bij de jeugd van VV Schoondijke. “Op een gegeven moment sta je op je 13 e bij de A-junioren, maar ik wilde graag bij mijn leeftijdsgenoten voetballen, waardoor ik er voor koos om bij VV Breskens te gaan voetballen.” Hier mocht Van de Voorde zichzelf al op 16-jarige leeftijd bewijzen bij het eerste elftal en kwam ruim acht seizoenen uit voor de hoofdmacht van de Bressiaanders. “Op het einde verloor ik een beetje het plezier in het voetbal, maar dat vond ik terug bij AVC Aardenburg.” Na een pleziervol jaar koos Van de Voorde, na een verhuizing, voor een stapje hogerop bij VV Clinge.

Momenteel zijn we alweer bijna zes jaar verder en is Van de Voorde een echte clubman geworden. “We hebben een hechte en leuke groep. De vrijdagavonden en de zondagen zijn altijd heel gezellig, maar als het serieus moet, dan zijn we ook allen gefocust. Iedereen bij de club is ook altijd in voor een praatje, wat ik altijd mooi vind.” Ook tijdens de jaarlijkse Visserijfeesten is het bij de ouders van Edwin enorm gezellig. “Iedereen uit het team blijft dan bij ons thuis slapen, dat is altijd wel een heel leuk jaarlijks uitje.”

Van de Voorde voelt zich helemaal thuis in Clinge en zal dan ook niet snel meer weg te denken zijn uit de defensie van de dorpsclub. “Ik zit prima op mijn plek, maar ik wil natuurlijk altijd belangrijk blijven voor het team.” Met het team heeft hij dan ook een mooie doelstelling voor de toekomst. “We willen graag een stabiele derdeklasser worden, maar we waren goed op weg natuurlijk. Hopelijk kunnen we die lijn doortrekken volgend seizoen.”

Bron: VoetbalJournaal.com